آن زمان هنوز بساط قند و چای در ایران دائر نشده بود و از خارج می آوردند. او به جای قند و چای، خرمای جهرم بین طلبه ها تقسیم می کرد. با اینکه افطاریهای خیلی مفصل می داد، از برنج و خورشت و اینها؛ ولی چای نمی داد. می گفت: پول ما نباید از مملکت خارج شود و در جیب خارجیها برود.
