جابر جُعفی می گوید: در محضر امام باقر (علیه السلام) بودم، ناگهان دلم گرفته شد، از امام باقر (علیه السلام) پرسیدم:
یابن رسول الله! گاهی بدون مقدمه و بی دلیل اندوهگین می شوم، به گونه ای که اثرش در چهره ام آشکار می گردد، بی آنکه مصیبتی به من برسد یا چیز ناراحت کننده ای به سراغم آید،
رازش چیست؟
امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
